Na Odjeljenju za medicinsko-biohemijsku laboratorijsku dijagnostiku Opće bolnice „Prim. dr. Abdulah Nakaš", predavanje o kliničkom značaju i načinu određivanja D-dimera održala je Mesuda Čengić, laboratorijski tehničar.
Proces hemostaze je održavanje fizioloških uslova u ćeliji i oko nje. Krv se održava u tečnom stanju zahvaljujući interakcijama koje postoje između krvnih sudova, trombocita, faktora koagulacije, fibrinolize i njihovih inhibitora.
Zadatak hemostaze je zaustavljanje krvarenja iz povrijeđenog i sprečavanje gubitka krvi iz nepovrijeđenog krvnog suda. Jedan od procesa hemostaze je i zgrušavanje krvi. Krajnji produkt koagulacije je produkcija fibrina.
Fibrinogen je najznačajniji protein u koagulaciji krvi. Aktivacijom koagulacije, aktivira se i trombin koji razlaže fibrinogen na 4 peptida (monomera). Monomeri fibrina se spontano nakupljaju u fibrin i tako se stvara fibrinski ugrušak.
Stvaranjem fibrinskog ugruška pokreće se proces razgradnje - fibrinoliza. Krajnji produkt razgradnje fibrina i fibrinogena su fragmenti D i E. Tipični D-dimer sadrži dvije D domene i jednu E domenu.
D-dimer nije prisutan u ljudskoj krvi, tj. plazmi. In-vivo poluvijek mu je 8 sati.
Trenutno je na tržištu dostupno 30 vrsta testova za određivanje D-dimera. On je jeftin, brz i nespecifični marker.
Metoda kojom se određuje D-dimer zove se imunoturbidimetrija. Glavna dijagnostička primjena testiranja D-dimera jeste isključivanje tromboembolijskih događaja poput duboke venske tromboze i plućne embolije.
Negativan D-dimer test može eliminisati potrebu za skupljim i dugotrajnijim dijagnostičkim metodama.
